بسم الله الرحمن الرحیم
کُلُّ نَفسٍ ذآئقَـةُ المـَوتِ وَ نَبلُوکُم بِالشَّرِّ وَ الخَـیرِ فِتنَةً وَ اِلَینا تُرجَعونَ
سوره مبارکه انبیاء آیه 35
***
هرکسی طعم مرگ را خواهد چشید؛ و شما را با بدی و خوبی[مرض و صحت و فقر و ثروت] می آزماییم؛ و به سوی ما بازگردانده می شوید.
***
قرآن مرگ را مرحله ای از مراحل تدبیر الهی و حرکت انتقالی انسان به سوی کمال و قانونی عمومی و همگانی می داند که هیچ راه گریزی از آن نیست.1 ترس از مرگ یا نتیجه کرده های خود انسان است و یا به سبب برداشت غلطی است که از مرگ دارد.2 چون مرگ و عوالم بعد از آن، جزا و محصول اعمال خود ماست، پس سزاست به جای ترس از مرگ، از خود بترسیم؛3 زیرا به اندازه ذره ای ظلم نمی شود و پاداش یا کیفر دقیقا منطبق با کرده های ماست و هرکسی در گروه کرده های خویش است.4
عارف رومی این مفاهیم را در دفتر سوم مثنوی چنین بیان کرده است:
مرگِ هریک ای پسر هم رنگ اوست ... پیش دشمن دشمن و بر دوست دوست
آنک می ترسی ز مرگ اندر فرار ... آن ز خود ترسانی ای جان هوش دار
رویِ زشتِ تو است نه رخسار مرگ ... جانِ تو همچون درخت و مرگ، برگ
از تو رسته است اَر نکوی است اَر بد است ... ناخوش و خوش هر ضمیرت از خود است
گر به خاری خسته ای خود کِشته ای
ور حریر و قز دری خود رشته ای5
پی نوشت :
1 ـ مؤمنون: 15 ؛ آل عمران : 185 ؛ نساء : 78 . 2 ـ سوره مبارکه جمعه : 7 . 3 ـ سوره مبارکه نبأ : 26 . 4 ـ بقره : 286 ؛ مدثر : 38 .
5 ـ مثنوی معنوی، دفتر سوم، بیت 3439 ـ 3444 .
تهیه شده در گروه اینترنتی انتظار یار
